نشست “سلامت شخصی و سازمانی” سومین نشست از مجموعه نشست “سلامت و معنویت” با حضور حسن محدثی برگزار شد.
معمولا معنويت به طور سنتي با دين شناخته میشود. در واقع انسان معنوي، انسان ديندار است. اما معنويت بسيار وسيع تر است، يك نوع نهاد اجتماعي است و با توجه به نوع نظام اعتقادي و نظام نمادين در حول تجربههاي خاص ديني ساخته ميشود، شيوهاي از سلوك و زندگي را به ما عرضه و بايد و نبايدها را به معرفي ميكند و در عين حال تلاش دارد تجربه استدلال را نهادينه نماید. ما معمولا معنويت را در قالب متوجه ميشويم، به خصوص در جامعه ديني هميشه اين دو همراه هم بودند و اغلب وقتي افراد از امور معنوي سخن ميگويند ناخداگاه به سمت فضاي زندگي ديني رفته و در آن فضا معنويت را متوجه ميشويم. اما به طور کلی معنویت از دین وسیع تر است، در واقع انسان معنوي لزوما انسان ديندار نيست. به اعتقاد بنده نیز مفهوم معنويت شاملتر از دين و سنتهاي ديني است.
در این میان برخي از صاحبنظران، نسبت بين دين و معنويت را مورد بررسي قرار دادند. برخي از متفكران بر آن هستند كه معنويت يك امر انساني است و لذا معتقدند به یک مذهب، دين، قلمرو، فرهنگ و ايدوئولوژي خاصي مرتبط نميشود. همه انسانها ميتوانند حيات معنوي را تجربه كنند حتي اگر ديندار نباشند. همچنین میتواند فرد دينداري باشد و درون سنت ديني زندگي كند اما زيست معنوي نداشته باشد. به عبارت ديگر ممكن است انسانها به يك دستگاه اعتقادي به شكل جزمي باور داشته باشند و براساس آن دستگاه اعتقادي زندگي نمایند، بدون اينكه اهل معنا باشد و به تجربههاي معنوي توجه داشته باشد يا اگر هم تجربههاي معنوي داشته باشد ناچيز و فقير باشند.