مجموعه نشست رفاه و عدالت در جامعه ایرانی
شاخصهای رفاهی جامعه ایران، اوضاع نابسامانی را گزارش میدهد و به همین دلیل، هریک از دولتها برای عبور از وضع موجود، راهکارهای متفاوتی را ارائه میدهند. این راهکارها که سیاستگذاری اجتماعی نامیده میشوند، مجموعه اقدامهای دولتها در مواجهه با مشکلات اجتماعی گفته میشود.
سیاستگذاریهای بعد از انقلاب را میتوان با توجه به دو رویکرد چپ اقتصادی و راست اقتصادی دستهبندی کرد. هرکدام از این رویکردها بعد از انقلاب، در میان جناحهای مختلف سیاسی پایگاههایی را همراه خود داشتهاند و هر کدام در برههای بخشی از فضای سیاستگذاری را به همراه خود داشته است و همواره در تلاش برای گستردهتر کردن اثرگذاری خود بوده است. این تلاش برای اثرگذاری بیشتر در سیاستگذاریها عمدتا به نفع رویکرد راست اقتصادی بوده است.
این غلبهی گفتمانی توسط رویکرد راستگرا در یک دهه اخیر، به سمت انحصار میل پیدا کرده و به همین دلیل، صداهایی که مبتنی بر رویکردی جامعهمحور باشد و توجه بیشتری به عدالت اجتماعی داشته باشد، کمتر شنیده شده و یا شنیده نمیشود و عدالت به عنوان یکی از دالهای محوری انقلاب ایران، به شکلی نادیده گرفته میشود. این قدرتمندتر شدن صدای جریان راستگرا با توجه به شاخصهای اجتماعی، نوعی بیتفاوتی نسبت به جامعه را نشان میدهد.
بر همین اساس نشستهایی تحت عنوان «رفاه و عدالت در جامعه ایرانی: گفتارهایی در باب سیاستگذاری اجتماعی» با تاکید بیشتری بر رویکردهایی که حمایت اجتماعی دولت را مدنظر قرار دارند از آذر ماه 1400 آغاز شد و بحثهایی حول سیاستگذاری اجتماعی و نسبت آن با حوزههای مختلف برگزار شد که این نشستها به شرح ذیل است:
- آیا تمرکزگرایی آموزشی عادلانه است؟ / احمد میدری و مهدی یوسفی / اول آذر 1400
- ایران امروز و ضرورت قرارداد اجتماعی جدید / آرمان ذاکری/ 6 دی 1400
- کسری بودجه و تنگناهای تحقق عدالت / حسین رجبپور/ 4 بهمن 1400
- مقایسه طرح درآمد پایه همگانی با طرحهای حمایتی گزینشی / سیروس امیدوار / 2 اسفند
- اثرات اجتماعی تورم و افت ارزش پول ملی در دوران مشروطه / سمیه توحیدلو / ۲ خرداد
- امکانناپذیری تحقق عدالت اجتماعی بدون دولت کارآمد / علی دینیترکمانی / ۶ تیر
- برابریطلبی و سیاستورزی در نظریه ژاک رانسیر مطالعه موردی زنان ایرانی در عصر مشروطه / رز فضلی و جواد خوانساری / ۳مرداد