سالخوردگی جمعیت یکی از مهم‌ترین کلان‌روندهای جهانی در قرن بیست و یکم محسوب می‌شود که تبعات اقتصادی، اجتماعی و سیاسی متعددی برای جوامع درگیر به همراه دارد. در سال 2018، برای اولین بار در طول تاریخ، تعداد افراد بالای 65 سال، بیشتر از کودکان زیر 5 سال شد و پیش‌بینی می‌شود که در سال 2050 حدود 20 درصد جمعیت جهان سالمند باشد.
در ایران، بیشترین تحولات سالمندی جمعیت از دهه‌ی 1420 ش به بعد به وقوع خواهد پیوست و کشور در میانه‌ی این دهه وارد فاز سالخوردگی جمعیت می‌شود. از آنجا که جمعیت ایران در مسیر گذار ساختار سنی از جوانی به سالخوردگی است و با توجه به اهمیت تغییراتی که سالخوردگی جمعیت در سطوح خرد، میانی و کلان جامعه ایجاد خواهد کرد، این حوزه از اهمیت مطالعاتی زیادی برخوردار است.
بر این اساس طرح «آیندهپژوهی مسائل و چالش‌های سالمندی جمعیت و الزامات سیاستی آن در ایران» در موسسه رحمان کلید خورد تا تصویری از وضعیت اقتصادی، اجتماعی، جمعیتی و سلامت سالمندان طی سی سال آینده در ایران ارائه شود و با به کارگیری رویکرد آیندهپژوهی، مسائل اساسی سالمندان در این زمان شناسایی و راه‌حل‌هایی برای کاهش آسیب و بهبود وضعیت ارائه شود.
از پیشگفتار کتاب «آیندهپژوهی سالمندی جمعیت در ایران: پیشرانها و سناریوها» به کوشش موسسه رحمان
