در تعریفی که امروزه سازمان بهداشت جهانی از معلولیت ارائه میکند، نقص یک عضو، چیزی بیش از یک تفاوت نیست. این تفاوت اگر فرد را با محدودیتهایی در زندگی روزمرهاش روبرو ساخت و او را از حقوق بدیهی انسانیاش محروم کرد، باید ما را متوجه ایرادهای قوانین و سیطره کلیشههای نادرست کند.
آنچه كشور ما را از كشورهاي ديگر متمايز مي كند، نگرش هاي ما است. ما مي توانيم از آموزه هاي ديني مان به خوبي بهره بگيريم، اگر معلول را شهروندي عادي بدانيم، نه اينكه فكر كنيم صرفا بايد از او حمايت نماييم. حمايتمان بايد با درخواست مسئوليت پذيري باشد. اگر از معلول مسئوليت نخواهيم، معنايش اين است كه هنوز توانايي هايش را باور نداريم. معلول بايد مسئوليت هايي متناسب با توانش داشته باشد و آن را كامل و دقيق انجام دهد. هم خود معلول و هم ديگران بايد توانمندي ها و تلاش هاي او را جدي بگيرند.
خواندن این کتاب به ما نشان میدهد که ذهنیت جامعه ایرانی درباره افراد دارای معلولیت، همچنان نیازمند دگرگونی است.
کتاب معلولیت؛ چالشها و سیاستها در ایران شامل 7 عنوان سخنرانی است که توسط تیم کارشناسی موسسه رحمان برنامهریزی و اجرا شد. بنگاه ترجمه و نشر پارسه این کتاب را منتشر کرده است.
*** برای تهیه این کتاب به اینجا مراجعه کنید.