نشست “سلامت شخصی و سازمانی” سومین نشست از مجموعه نشست “سلامت و معنویت” با حضور حسن محدثی برگزار شد.

معمولا معنويت به طور سنتي با دين شناخته می­شود. در واقع انسان معنوي، انسان دين­دار است. اما معنويت بسيار وسيع تر است، يك نوع نهاد اجتماعي است و با توجه به نوع نظام اعتقادي و نظام نمادين در حول تجربه‌هاي خاص ديني ساخته مي‌شود، شيوه‌اي از سلوك و زندگي را به ما عرضه و بايد و نبايدها را به معرفي مي‌كند و در عين حال تلاش دارد  تجربه استدلال را نهادينه نماید. ما معمولا معنويت را در قالب متوجه مي‌شويم، به خصوص در جامعه ديني هميشه اين دو  همراه هم بودند و اغلب وقتي افراد از امور معنوي سخن مي‌گويند ناخداگاه به سمت فضاي زندگي ديني رفته و در آن فضا معنويت را متوجه مي‌شويم. اما به طور کلی معنویت از دین وسیع تر است، در واقع انسان معنوي لزوما انسان دين­دار نيست.  به اعتقاد بنده نیز مفهوم معنويت شامل­تر از دين و سنت‌هاي ديني است.

در این میان برخي از صاحب­نظران، نسبت بين دين و معنويت را مورد بررسي قرار دادند.  برخي از متفكران بر آن هستند كه معنويت يك امر انساني است و لذا معتقدند به یک مذهب، دين، قلمرو، فرهنگ و ايدوئولوژي خاصي مرتبط نمي‌شود. همه انسان‌ها مي‌توانند حيات معنوي را تجربه كنند حتي اگر دين­دار نباشند. همچنین می­تواند فرد دين­داري باشد و درون سنت ديني زندگي كند اما زيست معنوي نداشته باشد. به عبارت ديگر ممكن است انسان­ها به يك دستگاه اعتقادي به شكل جزمي باور داشته باشند و براساس آن دستگاه اعتقادي زندگي نمایند، بدون اين‌كه اهل معنا باشد و به  تجربه‌هاي معنوي توجه داشته باشد يا اگر هم تجربه‌هاي معنوي داشته باشد ناچيز و فقير باشند.